بنا به روایتی، امام (زین العابدین) ملقب به (سجاد) فرزند امام حسین (ع) و از نوادگان پاک رسول خدا در بیست وپنجم محرم سال 95 هجری قمری(ص) به شهادت رسید.

امام زین العابدین (ع) در سال 38 هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد.

آن بزرگوار در دورانی میزیست که بر خاندان پیامبر اسلام (ص) بسیار سخت میگذشت. امام سجاد (ع) که درجریان واقعه کربلا در بستر بیماری بود، پس از نهضت عظیم امام حسین (ع)، مسئولیت سنگین انتشار پیام این نهضت و تداوم راه پدر بزرگوارش را به عهده گرفت و درجهت نشان دادن ماهیت و اهمیت این قیام، تلاش بسیار کرد.

امام سجاد (ع) در بنای تمدن و فرهنگ اسلامی و گسترش تعالیم ناب قرآن نیز کوشش کرد و با روشن بینی خاص خود، اقدام به تربیت دانشمندان مسلمان کرد تا از این طریق قرآن و سنت پیامبر اسلام (ص) محفوظ بماند.

آن حضرت با جمع آوری انسان‌های شایسته، آنها را تحت تعالیم دینی خود قرار داد تا آنجا که به روایت تاریخ، شاگردان برجسته آن حضرت بالغ بر 170 نفر ذکر شده اند. از امام سجاد (ع) میراث ارزشمندی دیگری نیز به جای مانده است و آن بیان تعالیم جاویدان اسلام در قالب دعا است. این گفتارهای ارزشمند در کتابی تحت عنوان (صحیفه سجادیه) گردآوری شده و از کتب معتبر مسلمانان است. در این کتاب، مباحث عقیدتی، اجتماعی و سیاسی به شکل زیبایی در قالب دعا بیان شده است. از سخنان حکیمانه آن حضرت است که فرمود: (سپاس خدایی را که نیکویی‌های آفرینش را برای ما برگزید و روزی‌های پاکیزه را برای ما فراوان گردانید و ما انسان‌ها را بر همه آفریدگان برتری داد. پس زیانکار کسی است که او را نافرمانی کند و خوشبخت کسی است که به او روی آورد.)